Στην Ικαρία βρέθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Η μαζική συμμετοχή των Ικαριωτών σε κάθε σταθμό της διήμερης περιοδείας, με κορύφωση τη μαζική συγκέντρωση που έγινε το Σάββατο το βράδυ στην πλατεία του Ευδήλου, ήταν αδιάψευστος μάρτυρας των ακατάλυτων δεσμών που συνδέει το νησί με το ΚΚΕ.
Νωρίτερα, την ίδια μέρα, η αίθουσα του πολιτιστικού κέντρου αποδείχτηκε μικρή για να χωρέσει τις Ικαριώτισσες όλων των ηλικιών, με τις νέες γυναίκες να πλειοψηφούν, που έφτασαν εκεί για να συναντηθούν και να συνομιλήσουν με την ΓΓ της ΚΕ, σε εκδήλωση που διοργάνωσε η τοπική Κομματική Οργάνωση.
Η περιοδεία ολοκληρώθηκε το πρωί της Κυριακής, με επίσκεψη στο χωριό Αρεθούσα. Οι κάτοικοι του χωριού δίνουν στο ΚΚΕ το υψηλότερο ποσοστό σε όλη την Ελλάδα, που φτάνει το 70%. Είναι ένα από τα χωριά της Ικαρίας που η ιστορική τους διαδρομή είναι απόλυτα συνυφασμένη με όλη την ηρωική πορεία του Κόμματος. Γι' αυτό και η υποδοχή που επιφύλαξαν στην Αλέκα Παπαρήγα, στην πλατεία του χωριού, ήταν θερμότατη.
Η συζήτηση με το λαό της Ικαρίας έδειξε πως είναι μπολιασμένος με την ιστορία του νησιού και αποφασισμένος να συνεχίσει ανυπότακτα τον αγώνα για ισχυρό ΚΚΕ, για λαϊκή αντεπίθεση. Σ' αυτήν την κατεύθυνση καλείται στις επικείμενες εκλογές να δώσει τη δική του σθεναρή απάντηση στη συμμαχία που συγκρότησαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ., εκλέγοντας στον ενιαίο δήμο του νησιού τον κομμουνιστή υποψήφιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Στέλιο Σταμούλο και ενισχύοντας με την ψήφο του το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην περιφέρεια Β. Αιγαίου, με επικεφαλής τον Στρατή Κόρακα.
Στις εκλογές κρίνονται οι αντιλήψεις για τους δύο δρόμους ανάπτυξης Από αυτό το βήμα επιτρέψτε μου να απευθυνθώ στους εργατοϋπάλληλους της Ικαρίας, στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες που υποφέρουν, όπως και σε όλη την Ελλάδα, στους φτωχούς αγρότες, στους ανθρώπους της δουλειάς που έχουν μαγαζιά και προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σε συνθήκες κρίσης. Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε σε αυτούς που ποτέ ως τώρα, είτε σε βουλευτικές είτε σε τοπικές εκλογές, δεν ψήφισαν ΚΚΕ ή κομμουνιστή υποψήφιο.
Γιατί παρά τα μεγάλα ποσοστά του ΚΚΕ στην Ικαρία, παρά τα δημοτικά ψηφοδέλτια που έτυχαν πλατιάς απήχησης, υπάρχουν Ικαριώτες, Ικαριώτισσες που ψηφίζουν άλλο κόμμα, άλλον υποψήφιο, που ψήφιζαν μέχρι τώρα, και τους λέμε να προβληματιστούν πάρα πολύ σοβαρά γι' αυτό το λεγόμενο πείραμα το οποίο γίνεται στην Ικαρία. Γιατί έτσι έχει ονομαστεί η συνεργασία ανάμεσα στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, στο ΛΑ.Ο.Σ., στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τη Δημοκρατική Αριστερά, που κατέληξαν σε μία συμφωνία πάνω σε ένα κοινό υποψήφιο και σε ένα κοινό πρόγραμμα.
Να προβληματιστούν πολύ σοβαρά. Πώς είναι δυνατόν, αφού υποτίθεται μεταξύ τους έχουν βαθιές διαφορές, ιδιαίτερα ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, αφού ο ένας κηρύττει τον πόλεμο στον άλλον χρόνια τώρα, πώς είναι δυνατόν αυτές οι διαφορές να παραμερίστηκαν στην Ικαρία και γιατί;
Αυτός ο υποψήφιος, με βάση και αυτά τα οποία λέει και διάβασα και εγώ, ισχυρίζεται ότι αυτό το περίφημο πείραμα πέτυχε γιατί άφησε στην άκρη την κομματική του ταυτότητα. Καταρχήν, δεν πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν να υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που θέλει να αναλάβει ένα πολιτικό αξίωμα - γιατί το να είσαι δήμαρχος, το να είσαι περιφερειάρχης, έχει πολιτικό, κοινωνικό ρόλο - ένας άνθρωπος πολιτικοποιημένος, να λέει ότι άφησε την κομματική του ταυτότητα. Αυτά είναι παραμύθια.
Καταρχήν υπάρχει ένα θέμα για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - και για τους άλλους, αλλά για τους άλλους έτσι κι αλλιώς συμπληρωματικό ρόλο παίζουν στα μεγάλα κόμματα. Αποδεικνύεται το εξής: Οτι εκεί που το κίνημα είναι αδύνατο, εκεί που το ΚΚΕ δεν είναι δυνατό, εκεί το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μπορούν να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα έχει το πηδάλιο, ακριβώς για να εγκλωβίζουν το λαό και να μη βλέπει προς το ριζοσπαστισμό. Να μην μπορεί να βλέπει ότι μπορεί να τραβήξει στον ίδιο δρόμο ή παραπλήσιο δρόμο με το ΚΚΕ.
Οταν το κίνημα πάει να γίνει δυνατό - και αυτή η περίοδος ισχύει σήμερα για όλη την Ελλάδα, βεβαίως δεν είναι ακριβώς τα πράγματα όπως είναι στην Ικαρία -, τότε οι διαφορές τους για το ποιος θα έχει το πηδάλιο παραμερίζονται. Και τους ενώνουν δύο πράγματα: Δεν έχουν στρατηγικές διαφορές όσον αφορά το δρόμο ανάπτυξης στην Ελλάδα και, δεύτερον, τους ενώνει ακόμα περισσότερο η διάθεσή τους να χτυπήσουν και να τσακίσουν το κίνημα και να βάλουν στη γωνία το ΚΚΕ, δηλαδή την πολιτική του ΚΚΕ. Και αυτό έχει σημασία.
Είναι ταξικά, πολιτικά αντίθετοι στην πολιτική του ΚΚΕ. Γιατί η πολιτική του ΚΚΕ δεν είναι μία στενά κομμουνιστική πολιτική. Εκφράζει τα συμφέροντα και τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, που αποτελείται από την εργατική τάξη, τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα στις πόλεις και στην ύπαιθρο.
Αυτή, λοιπόν, η συμμαχία αποδεικνύει πολλά πράγματα, που εμείς τα λέμε χρόνια τώρα και ενδεχομένως για διάφορους λόγους δεν έχουμε καταφέρει να πείσουμε εργατικά - λαϊκά στρώματα που ακολουθούν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ και τα δύο κόμματα διαδοχικά έχουν ξεμπροστιαστεί μπροστά στο λαό και παρά την αγανάκτηση που έχει ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους, δυσκολεύτηκαν πέρσι να απογαλακτιστούν.
Να βγουν γενικά πολιτικά συμπεράσματα
Αυτή, λοιπόν, η συμμαχία εδώ στην Ικαρία δεν είναι καθόλου τυχαία. Μπορεί να βγουν εδώ στην Ικαρία και σε όλη την Ελλάδα γενικά πολιτικά συμπεράσματα. Βεβαίως, σε άλλες περιφέρειες και δήμους της χώρας δεν ακολουθείται η ίδια συνταγή. Η στρατηγική τους όμως είναι ίδια, αλλά η συνταγή παραλλάσσει ανάλογα με τις συνθήκες.
Για παράδειγμα, στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, όπου υπάρχει μία συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι και στα δύο κόμματα - γιατί δεν υποφέρουν μόνο τα απομακρυσμένα νησιά και η ύπαιθρος, αλλά και στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, εκεί πια που συγκεντρώνεται πολύς πλούτος, υπάρχει και η άλλη πλευρά, η φτώχεια που μεγαλώνει - εκεί λοιπόν το παιχνίδι παίζεται αλλιώς. Τρία ψηφοδέλτια έχει το ΠΑΣΟΚ, τριάμισι μέχρι και 4 μπορούμε να πούμε, γιατί αυτό της Δημοκρατικής Αριστεράς ναι μεν δεν είναι υποψήφιος από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά η Δημοκρατική Αριστερά στα δύο τρίτα της Ελλάδας πάει μαζί με το ΠΑΣΟΚ.
Μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ υπογείως το λέει. Αν δε θέλετε τον επίσημο υποψήφιο, τότε ψηφίστε τους ανεπίσημους. Σε ποιους θέλει να κόψει το δρόμο; Θέλει να κόψει το δρόμο των δυνάμεων που σκέφτονται να διαφοροποιηθούν ριζοσπαστικά. Το λένε καθαρά στην καθημερινή τους κουβέντα, αν είναι να ψηφίσεις ΚΚΕ, ψήφισε τον Δημαρά ή τον Μητρόπουλο.
Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι η πολιτική του ΚΚΕ είναι αυτή που πραγματικά πονάει, γιατί αποτελεί απάντηση στην όξυνση των μεγάλων λαϊκών προβλημάτων. Απαντάει στο μεγάλο ερώτημα που απασχολεί σήμερα πολλούς, αν μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό στην Ελλάδα σε σχέση με την κρίση και το μνημόνιο και αν μπορεί να υπάρξει ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης που θα χαρακτηρίζεται από την ανερχόμενη κοινωνική - λαϊκή ευημερία.
Αλλά ας δούμε και μια άλλη πλευρά. Διαβάζει κανείς το πρόγραμμα του επικεφαλής αυτής της πρωτότυπης συμμαχίας - πρωτότυπη δεν είναι καθόλου - και δεν υπάρχει ούτε μνημόνιο, δεν υπάρχει κρίση, δεν υπάρχει η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Υπάρχει μόνο η Ικαρία, λες και η Ικαρία είναι σε άλλο πλανήτη. Και τα πάντα εξαρτώνται από το τι θα γίνει στην Ικαρία. Λέει: Φταίει και η κεντρική διοίκηση, αλλά κυρίως φταίει η τοπική διοίκηση. Δηλαδή, η Ικαρία δεν είναι μέρος μιας Ελλάδας όπου χρόνια τώρα όλα ιδιωτικοποιούνταν. Ούτε κατακτήσεις αφαιρούνται, ούτε μειώνεται το εργατικό, το αγροτικό, το λαϊκό εισόδημα, η Ικαρία είναι μόνη της. Δε δέχεται τις επιπτώσεις από την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ. Η Ικαρία δεν έχει κανένα πρόβλημα απ' ό,τι συμβαίνει σήμερα στο Αιγαίο και από αυτό που ετοιμάζεται, τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο. Η Ικαρία δε θα έχει πρόβλημα από τις εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, από τις παραβιάσεις που κάνει το ΝΑΤΟ και η ηγεσία της Τουρκίας. Μα είναι δυνατόν άνθρωποι επιστήμονες, πολιτικοποιημένοι να κοροϊδεύουν έτσι το λαό;
Μάλιστα, σε μία περίοδο όπου η Ελλάδα είναι ενσωματωμένη στην ΕΕ και όπου αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μόνο κρίση στην Ελλάδα, υπάρχει παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού και όπου πολλά πράγματα εξαρτώνται από το τι θα αποφασίσει η ΕΕ. Οπου η Ελλάδα, και μάλιστα εδώ και το Αιγαίο, βρίσκεται σε μία περιοχή όπου υπάρχουν οξύτατοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, από εδώ περνούν οι δρόμοι του πετρελαίου, οι δρόμοι του φυσικού αερίου. Οταν υπάρχει η διαχείριση του νερού και η διαχείριση του Αιγαίου. Και η Ικαρία είναι έξω, σε έναν άλλο κόσμο που θα έρθει ένας θαυματουργός δήμαρχος και θα τα λύσει όλα.
Πώς; Κάνοντας, λέει, ένα γραφείο Ικαριώτικο στις Βρυξέλλες. Να είναι εκεί κοντά στο Ευρωκοινοβούλιο, θα πείθει, λέει, την ΕΕ για να παίρνει γρήγορα τα ποσά, και να τα διαχειρίζεται στην Ικαρία. Από ποια; Την ΕΕ, όπου εκεί συγκρούονται συμφέροντα, κράτη, κυβερνήσεις, πολυεθνικές, συγκρούονται γίγαντες, μεγάλες δυνάμεις; Ε! Και ο εμπαιγμός έχει τα όριά του.
Ανάπτυξη για το λαό, όχι για το κεφάλαιο
Αυτό που λέγεται εδώ στην Ικαρία, είναι αυτό που προπαγανδίζεται σε όλη την Ελλάδα, για ένα νέο "μοντέλο ανάπτυξης". Καταρχήν, φταίει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, φταίει ο ΠΑΣΟΚικονεοδημοκρατικός δρόμος ανάπτυξης, που στηρίζει ακριβώς τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και μάλιστα ενταγμένο μέσα στα πλαίσια της ΕΕ.
Ποιο είναι το νέο μοντέλο ανάπτυξης; Διαβάζοντας τα κείμενά τους κατάλαβα ότι το κυριότερο είναι ο τουρισμός. Δηλαδή τι; Αυτό που λέγεται σήμερα σε όλη την Ελλάδα. Αν είναι ορεινή περιοχή θα σας φέρουμε καζίνο, θα σας κάνουμε χιονοδρομικά κέντρα. Αν είναι παραλίες θα σας κάνουμε μαρίνες, θα έρχονται εδώ τα γιοτ, θα κάνουμε μεγάλα ξενοδοχεία που θα έρχονται τα τσάρτερ και θα αποβιβάζουν τους τουρίστες της Ευρώπης. Δηλαδή, η Ικαρία θα γίνει μία Κέρκυρα, μία Ρόδος, μία Κρήτη, έτσι απλά. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη απάτη και μπορούμε πάρα πολύ απλά να το εξηγήσουμε.
Δεν είμαστε καθόλου αντίθετοι με τον τουρισμό. Και πραγματικά για την Ελλάδα, της ανάπτυξης όπως τη βλέπουμε εμείς, ο τουρισμός θα είναι ένας τομέας που μπορεί να φέρει και εισόδημα. Για μας όμως ο τουρισμός είναι κοινωνική ανάγκη, είναι λαϊκό δικαίωμα. Και όταν μιλάμε για τουρισμό, μιλάμε καταρχήν για μία πολιτική που εξασφαλίζει να έχει δικαίωμα στις διακοπές όλος ο ελληνικός λαός, και εντός Ελλάδας και εκτός Ελλάδας.
Και αν θέλετε, τα νησιά και η Ικαρία πότε μπόρεσαν να έχουν και ένα εισόδημα από τον τουρισμό; Οταν η εργαζόμενη οικογένεια, ο λαός, μπορούσε να κάνει καλύτερα τουρισμό. Αυτοί είναι που άφηναν στα καφενεία, στις ταβέρνες, το εισόδημα. Εκεί που συγκεντρώθηκαν τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, μπορεί να έχεις και αύξηση τουρισμού και εισόδημα να μην έχεις. Γιατί αυτά πια είναι κλειστά, το εισόδημα μένει μέσα στα μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα. Χώρια τώρα η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι άθλιες συνθήκες δουλειάς των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Και εκεί που αναπτύχθηκε αυτός ο τουρισμός που σταδιακά κέρδιζαν οι λίγοι, εκεί η αγροτική παραγωγή γκρεμίστηκε. Η θέση η δική μας είναι διαφορετική. Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει στην Ελλάδα να αναπτυχθούν όσες παραγωγικές δυνατότητες έχει. Στη βιομηχανία, στην αγροτική παραγωγή, βεβαίως στον τουρισμό, κτηνοτροφία. Εδώ η κτηνοτροφία στο νησί βολοδέρνει. Ομως, η κτηνοτροφία δίνει δουλειά στη βιοτεχνία, δίνει δουλειά στη βιομηχανία, πέραν του ότι παράγεις και είδη διατροφής. Εμείς θεωρούμε, και έτσι πρέπει να γίνεται, αυτή είναι η εμπειρία, όλες οι πηγές ανάπτυξης να καλλιεργηθούν.
Στην Ελλάδα γκρεμίζονται βασικοί βιομηχανικοί κλάδοι, η ναυπηγοεπισκευή πάει να εξαφανιστεί. Ορίστε η συμφωνία με την Κίνα. Πέντε δισ. έδωσαν οι Κινέζοι επιδότηση στους εφοπλιστές για να κατασκευάσουν οι εφοπλιστές τα καράβια τους στην Κίνα. Αυτό είναι ανάπτυξη της Ελλάδας; Αν στεκόμαστε σε αυτά είναι γιατί σε αυτές τις εκλογές για τα τοπικά όργανα κρίνονται οι αντιλήψεις για τους δύο δρόμους ανάπτυξης. 'Η με τα μονοπώλια που λέμε ή με το λαό.
Απειθαρχία και πάλη για τα λαϊκά συμφέροντα
Βεβαίως, στις 7 του Νοέμβρη δεν κρίνεται ούτε ο σοσιαλισμός, ούτε η λαϊκή εξουσία, ούτε αν το ΚΚΕ θα αναλάβει την εξουσία, δεν κρίνεται εκεί. Κρίνεται όμως το εξής: Αν στην περιφέρεια και στο δήμο εκλεγούν άνθρωποι από τα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" που συμμετέχουν κομμουνιστές και συμμετέχουν και άλλοι άνθρωποι που δεν είναι κομμουνιστές, άνθρωποι που έχουν πολύ καθαρό το εξής: Οτι εάν λειτουργήσουν το θεσμό όπως λέει το κράτος, τότε αυτοί οι θεσμοί θα αφαιρέσουν από το λαό ακόμα και τα τελευταία ίχνη δικαιωμάτων που έχουν μείνει. Αυτοί οι θεσμοί είναι πράσινο φως για να μπουν οι επιχειρηματίες και για τοπικούς φόρους δυσβάσταχτους.
Αν όμως μέσα σε αυτούς τους θεσμούς υπάρχουν άνθρωποι αγωνιστές τι μπορούν να κάνουν; Η μια πλευρά είναι αυτό που λέγαμε πάντα. Οτι έχει σημασία όταν έχεις το δήμαρχο, τον περιφερειάρχη, δημοτικούς συμβούλους στο πλευρό σου. Και εδώ στην Ικαρία τα πράγματα θα ήταν πολύ άσχημα αν υπήρχε διαφορετικός συσχετισμός δύναμης. Βεβαίως, δεν μπορούσε να γίνει η Ικαρία μία νησίδα ευτυχίας στην Ελλάδα και δεν εξαρτάται μόνο από τους δημάρχους.
Προσέξτε όμως. Τώρα έχει ωριμάσει και ένας άλλος αγώνας και μία άλλη δυνατότητα, που σε συνθήκες κρίσης είναι μονόδρομος. Αυτό που λέμε, η ουσιαστική έννοια της διοίκησης σε συνδυασμό αν θέλετε και με την απειθαρχία. Οι υποψήφιοι που στηρίζει το ΚΚΕ λένε: Εγώ λοιπόν παίρνω τα κονδύλια και ιεραρχώ τα έργα που θέλω. Με εστίες αντίδρασης και με τη συμμετοχή του λαού, εγώ θα φτιάξω παιδικούς σταθμούς, θα δημιουργήσω όρους, εν πάση περιπτώσει, για έργα τοπικά, που θα δώσουν δουλειά και στους οικοδόμους, έργα που να έχουν σχέση με την κοινή ωφέλεια, όχι έργα από τα οποία σε δύο χρόνια θα έχω ανεργία και θα βγάλουν χρήματα οι μεγαλοξενοδόχοι και δεν ξέρω ποιοι άλλοι.
Και υπάρχουν μια σειρά εδώ έργα τοπικά. Λαϊκές κατασκηνώσεις, έργα και για τον κοινωνικό λαϊκό τουρισμό που θα σου αφήσει και κάτι. Χώρους για την προστασία των ηλικιωμένων. Σύγχρονα Κέντρα Υγείας και νοσοκομείο με δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες, όχι να φέρουμε και πέντε ειδικότητες κάποιων γιατρών και αυτό είναι. Αν θέλετε, το έργο πια που πρέπει να κάνουν οι περιφερειάρχες και δήμαρχοι, αλλά αυτό πρέπει να γίνει με την πραγματικά λαϊκή πάλη, στη γειτονιά, στο χώρο δουλειάς, αυτό που λέμε από τα κάτω επιβάλλουμε τι θα γίνει.
Αυτό μέχρι τώρα δεν έχει δοκιμαστεί. Και ήρθε η ώρα. Επομένως, δε θα κάνει απλώς μία διοίκηση. Μία τέτοια διοίκηση θα είναι πραγματικά δύναμη για το λαϊκό κίνημα.
