Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Το δίλημμα είναι σύγχρονοι δούλοι, ή ανασύνταξη, λαϊκή συμμαχία, αποδέσμευση από την ΕΕ, λαϊκή εξουσία






Για την ίδρυση ΣΕΚ στην Ικαρία





Ικαρία, 28  Μαρτίου   2014    


Τοποθέτηση  στο αίτημα ίδρυσης ΣΕΚ στην Ικαρία

Τον Σεπτέμβρη ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ο νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση της δευτεροβάθμιας  εκπαίδευσης. Ένα νομοσχέδιο το οποίο αποτελεί ένα σοβαρό νέο χτύπημα στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, διώχνει τη γενική Παιδεία, κάνει το λύκειο πιο ελιτίστικο, σπρώχνει τη μεγάλη μάζα των παιδιών λαϊκών οικογενειών στην κατάρτιση, προωθεί πιο αποφασιστικά τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου για την Παιδεία, Ένα νομοσχέδιο που βρήκε την καθολική αντίδραση του εκπαιδευτικού κινήματος, των γονιών, των μαθητών. Ένα νομοσχέδιο που πυροδότησε κινητοποιήσεις και απεργιακούς αγώνες. Ένα νομοσχέδιο που για το οποίο το κίνημα υποσχέθηκε ότι πρέπει να μείνει και θα μείνει  στα χαρτιά.
Αυτό το νομοσχέδιο:

  • Στερεί από τα παιδιά την αναγκαία στις ημέρες μας γενική μόρφωση ως εφόδιο για τη ζωή τους. 
  • Μετατρέπει το Λύκειο σε ένα ατέλειωτο εξεταστικό κέντρο. Για να περάσει ένας μαθητής από τη μία τάξη στην άλλη και στο Πανεπιστήμιο θα πρέπει να δώσει 4 (!) φορές πανελλαδικές εξετάσεις. Με τον τρόπο αυτό, ταΐζουν στην κυριολεξία τα φροντιστήρια και αναγκάζουν τους γονείς να βάλουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μορφώσουν τα παιδιά τους ...   αν μπορούν!! 
  • Οι απανωτές εξετάσεις και το δυσβάσταχτο κόστος των φροντιστηρίων θα σπρώξει τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας έξω από το Λύκειο και από πολύ μικρή ηλικία στην ψευτοκατάρτιση. Αυτό, άλλωστε, επιδιώκουν χρόνια,  και αυτό γίνεται σε άλλες      χώρες της ΕΕ. 
  • Το νομοσχέδιο θεσμοθετεί το 4ο έτος στα ΕΠΑΛ, τη λεγόμενη μαθητεία, όπου οι μαθητές θα δουλεύουν με μεροκάματο μόλις ...9 ευρώ (μεικτά), χωρίς ένσημο και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεν πρόκειται για πρακτική άσκηση, ώστε να μάθει κάποιος τη δουλειά, όπως λένε, αλλά για προσφορά τσάμπα εργασίας προς τους επιχειρηματίες και προετοιμασία για δουλειά στη συνέχεια με αυτούς τους όρους. Θέλουν τα παιδιά μας σύγχρονους δούλους του 21ουαιώνα. 
  • Ένας μαθητής, για να περάσει την τάξη, θα πρέπει να πιάσει τη βάση του 10 και στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά. Όμως, το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα υποχρεώνει τα παιδιά να ακολουθήσουν ή θεωρητική ή πρακτική κατεύθυνση κι ως εκ τούτου αυτό ευθύνεται για το γεγονός ότι 8 στα 10 παιδιά της Γ' Λυκείου έχουν κάτω από τη βάση ή στα Μαθηματικά ή στη Γλώσσα. 
  •  Η ρύθμιση αυτή θα διώξει πολλά παιδιά και από το ΓΕΛ και κυρίως από
    τα ΕΠΑΛ.
    Θα τα στείλει στη σχολική διαρροή, στην παιδική εργασία, στην ψευτοκατάρτιση, στον καιάδα της ανεργίας. 
  • Στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο αφιερώνεται μεγάλο μέρος στις ρυθμίσεις για την επαγγελματική εκπαίδευση κει την κατάρτιση: 
  •  Επεκτείνεται η λεγόμενη ««μάθηση στο χώρο εργασίας»  και διευρύνεται ο ρόλος των επιχειρήσεων στην επαγγελματική κατάρτιση. 
  • Σε αυτά τα πλαίσια ιδρύονται οι Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΕΚ) που παίρνουν τη θέση των ΕΠΑΣ, και διευρύνουν τη «μαθητεία» σε όλους τους σπουδαστές, ενώ μέχρι πρότινος αντίστοιχο «μοντέλο» εφάρμοζαν μόνο οι ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ. 
  • Η εκπαίδευση αυτή υπάγεται στην Γενική Γραμματεία Διά Βίου Μάθησης και αυτό καταγράφει ίσως με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο το βέβαιο εργασιακό μέλλον αυτής της κατηγορίας μαθητών που είναι κατάρτιση-εργασία-ανεργία-νέα κατάρτιση κ. ο. κ 
  •  Όπως φαίνεται από το πρόγραμμα σπουδών τους, οι νέοι και οι νέες που θα γράφονται σε αυτές μετά το Γυμνάσιο, τα παιδιά μας δηλαδή, θα οδηγούνται στην πράξη εκτός σχολικής εκπαίδευσης. Στην Α' και Β' Τάξη από τις 30 ώρες του εβδομαδιαίου προγράμματος, μόνο οι 4 ώρες θα αφορούν μαθήματα Γενικής Παιδείας (Ελληνική Γλώσσα και Μαθηματικά), ενώ οι υπόλοιπες 26 ώρες θα αποτελούν μαθήματα ειδικότητας. 
  • Ακόμα χειρότερα γίνονται τα πράγματα στην «Τάξη Μαθητείας» που ακολουθεί. Κατά τη διάρκειά της, τη θέση των σχολικών θρανίων θα παίρνει η δουλειά των μαθητών ως μαθητευόμενων στο χώρο εργασίας για 28 ώρες την εβδομάδα, ενώ το μάθημα θα περιορίζεται σε 7 συνολικά ώρες την εβδομάδα. 
  •  Μόνο από τις παρεχόμενες ειδικότητες των ΣΕΚ καταλαβαίνει κανείς: «Τεχνίτης πτηνοτροφίας», «τεχνίτης μελισσοκομίας», «τεχνίτης τοποθέτησης υαλοπινάκων», «τεχνίτης εστιατορίου-επισιτισμού», «τεχνίτης αισθητικής ποδολογίας-καλλωπισμού νυχιών και ονυχοπλαστικής». Δεκαπεντάχρονα αποβάλλονται στην ουσία από το τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα, σύμφωνα με την ορολογία του νομοσχεδίου και μαθαίνουν ένα μέρος μιας τέχνης!!  
  • Έτσι η μαθητεία, η οποία μέχρι σήμερα εφαρμοζόταν μόνο στις Επαγγελματικές Σχολές του ΟΑΕΔ, γενικεύεται πλέον στο σύνολο των σχολών κατάρτισης, πολλαπλασιάζοντας έτσι τον αριθμό των νέων που γίνονται πάμφθηνη εργατική δύναμη για τις επιχειρήσεις. 
  • Κρίνοντας από όσα μέχρι σήμερα εφαρμόζονται, φαίνεται πως οι γνωστοί και σήμερα όροι, δηλαδή οι επιδοτήσεις των επιχειρήσεων, τα μεροκάματα - φιλοδωρήματα για τους σπουδαστές και η απουσία ασφαλιστικής κάλυψης, εξακολουθούν να ισχύουν στο ακέραιο. Ως προς τις αμοιβές, οι πρώτες αναφορές από τον αρμόδιο υφυπουργό τις έχουν χαρακτηρίσει «συμβολικές» και τις έχουν προσδιορίσει στο... ύψος των 9 ευρώ!   
  •  Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει πως η εργασία των σπουδαστών των ΣΕΚ όσο και των ΙΕΚ θα είναι ανασφάλιστη. Το Σχέδιο Νόμου αναφέρει πως το Δημόσιο θα καλύπτει τις δαπάνες ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης μόνο στην περίπτωση ατυχήματος κατά την πρακτική άσκηση και μόνο στο βαθμό που δεν καλύπτονται από άλλη άμεση ή έμμεση ασφάλιση των μαθητών. της μαθητείας. Παράλληλα, η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας προωθούν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Ενώ μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν ιδιωτικές ΕΠΑΣ, πλέον δίνεται η δυνατότητα ίδρυσης ΣΕΚ από ιδιώτες. 
  • Ακόμα, το νομοσχέδιο κινείται στην κατεύθυνση της σύνδεσης των σχολών με την «αγορά». Είναι χαρακτηριστικά όσα αναφέρει για το διευθυντή των σχολών, ο οποίος θα πρέπει να γνωρίζει «τις αναπτυξιακές δυνατότητες αλλά και τις ανάγκες εργασίας της περιοχής του… 
  •  Όσον αφορά την ποιότητα των σπουδών, είναι ενδεικτικό ότι πλέον η υποστελέχωση των επαγγελματικών σχολών θα φέρει και τη βούλα του νόμου, αφού αυτός προβλέπει, δίπλα στους μόνιμους εκπαιδευτικούς, τη λειτουργία τους με ωρομίσθιους και εργαζόμενους με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου. 
  •  Μεγάλα κονδύλια προβλέπεται να εκχωρηθούν από το ΕΣΠΑ στους ιδιώτες σχολάρχες αλλά και τους εργοδότες για την υλοποίηση της μαθητείας. (μήπως εδώ κλείνει το μάτι  και ο δήμος Ικαρίας;;)

Με αυτό το νομοσχέδιο λοιπόν, γενικεύεται η μαθητεία και με τη μεγαλύτερη εμπλοκή τους στην επαγγελματική εκπαίδευση, οι επιχειρήσεις αποβλέπουν σε πολλαπλά οφέλη. Τους δίνεται η δυνατότητα να εξασφαλίζουν την πάμφθηνη εργασία των μαθητευόμενων, αλλά και να προσαρμόζουν τις ειδικότητες στις απαιτήσεις της κερδοφορίας τους, να εκπαιδεύουν το αυριανό εργατικό δυναμικό, ώστε να ανταποκρίνεται ακριβώς σε αυτές.
Την ίδια στιγμή, προσπαθούν να εμφανίσουν τη μαθητεία και τις σχολές που λειτουργούν με βάση αυτή σαν μια «λύση» που τους συμφέρει «όλους». Όσο για τη νεολαία, το δικό της «όφελος» μοιάζει περισσότερο με εκβιασμό.  Η μαθητεία παρουσιάζεται σαν «αντίδοτο» στα μεγάλα ποσοστά της ανεργίας και οι νέοι καλούνται να «επιλέξουν» ανάμεσα στις ουρές του ΟΑΕΔ και στο μεροκάματο του μαθητευόμενου.
Όσο και αν παρουσιάζεται σαν κάτι νέο, στην πραγματικότητα η «συνταγή» της μαθητείας δε φέρνει τίποτα καινούργιο. Διάφορες εκδοχές της εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια, όχι μόνο σε χώρες όπως η Γερμανία, αλλά και στην Ελλάδα, μέσα από τις σχολές που λειτουργεί από τη δεκαετία του '50 ο ΟΑΕΔ. Περιττό να σημειώσουμε πως στα χρόνια αυτά η ανεργία δεν εξαφανίστηκε, αλλά ήταν πάντα παρούσα με τις όποιες διακυμάνσεις των ποσοστών της.
Η κυβέρνηση λέει ότι: «Με το νομοσχέδιο αυτό έρχονται οι μαθητές σε επαφή με την αγορά εργασίας, θα βρίσκουν εύκολα δουλειά». Λέει ψέματα! Μετά την ΣΕΚ τα παιδιά δεν θα έχουν πτυχίο και επάγγελμα. Θα πρέπει πρώτα να πάνε τσάμπα εργάτες, 12 μήνες στη μαθητεία, στις επιχειρήσεις με μεροκάματα το πολύ 9 ευρώ την ημέρα, χωρίς ένσημα, χωρίς ασφάλιση… κι αν βρουν θέση. Και στη συνέχεια πάλι εξετάσεις και εξέταστρα για να πάρουν ειδικότητα!
Ουσιαστικά η δημιουργία των ΣΕΚ αποτελεί μία ακραία και στενή μορφή κατάρτισης, χωρίς κανένα θεωρητικό υπόβαθρο. Γυρίζει το εκπαιδευτικό «ρολόι» πίσω τουλάχιστον τρεις δεκαετίες. Η επιλογή αυτή είναι βαθιά αντιεκπαιδευτική, γιατί σπρώχνει τα παιδιά να επιλέξουν συγκεκριμένη ειδικότητα από πολύ μικρή ηλικία (απόφοιτοι Γ΄ Γυμνασίου), κάτι που προφανώς δεν είναι ώριμα να πράξουν. Με την επιλογή αυτή στενεύει ο επαγγελματικός τους ορίζοντας, αλλά στερούνται επίσης βασικές εκπαιδευτικές και κοινωνικές γνώσεις (γενικής παιδείας αλλά και του ευρύτερου τομέα στον οποίο ανήκει κάθε ειδικότητα). Ωθεί τα παιδιά στην πρόωρη, στενή και φτηνή κατάρτιση και ουσιαστικά εκτός τυπικού εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά και στενεύει επίσης κατά πολύ τους ορίζοντες της μελλοντικής επαγγελματικής αποκατάστασης τους. Η λογική των ΣΕΚ είναι στημένη πάνω στο καθαρά αντιεκπαιδευτικό δόγμα «αν το παιδί δεν παίρνει τα γράμματα, ας πάει να μάθει καμιά τέχνη» και που ντύνεται με έναν εκσυγχρονισμένο μανδύα  «εσύ μάθε μια τέχνη και άσε τα γράμματα».
Κατά τη γνώμη μας, η Τοπική Διοίκηση δεν πρέπει να έχει κανένα ρόλο και ευθύνη στην ίδρυση αυτών των σχολείων, στον καθορισμό ειδικοτήτων, κλπ.  Πρόκειται για εξέλιξη που ωθεί παραπέρα την ψευτοκατάρτιση για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, για τα παιδιά μας, στην πιο αποφασιστική παρέμβαση των ιδιωτών στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, στην επιχείρηση πιο στενής σύνδεσης του σχολείου με την «τοπική κοινωνία», δηλαδή με τους επιχειρηματίες και τους «κοινωνικούς εταίρους», μέσω της πιο αποφασιστικής παρέμβασης των Δήμων και γενικότερα της Τοπικής Διοίκησης.
Πραγματική διέξοδος και ώθηση στο δικαίωμα των παιδιών, ανεξάρτητα από την τσέπη του γονιού για να μορφώνονται πραγματικά, να έχουν μία συνολική θεώρηση της πραγματικότητας, είναι το ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο που θα μορφώνει ισότιμα, με πλήρεις αναβαθμισμένες υποδομές και περιεχόμενο μέχρι τα 18 χρόνια, που θα διαπλάθει ολοκληρωμένες προσωπικότητες και θα προετοιμάζει τα παιδιά για τα γρήγορα άλματα της τεχνολογίας και της επιστήμης. Η αναγκαία επαγγελματική εκπαίδευση να έρχεται σαν μια ώριμη επιλογή μετά την ολοκλήρωση του 12χρονου, σε δημόσιες δωρεάν επαγγελματικές σχολές.
Καλούμε το Δημοτικό Συμβούλιο Ικαρίας να καταγγείλει τη συνεχιζόμενη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση στον χώρο της εκπαίδευσης και όχι να σπεύδει να την υλοποιήσει.  
Για όλους τους παραπάνω λόγους  η ίδρυση ΣΕΚ στην Ικαρία δεν απαντάει σε καμία σημερινή σύγχρονη ανάγκη των μαθητών, των νέων του νησιού. 
Στο ερώτημα για την επαγγελματική εκπαίδευση παιδιών, απαντάμε, ότι όλα τα παιδιά πρέπει να ολοκληρώνουν τη γενική εκπαίδευση, δεν υπάρχουν παιδιά που δεν παίρνουν τα γράμματα.
Στο ερώτημα για τους εργαζόμενους νέους που δεν έχουν τελειώσει το σχολείο, που θέλουν να «μάθουν μια τέχνη» απαντάμε: να διεκδικήσουμε τώρα την ίδρυση εσπερινών σχολείων. Κανένα παιδί έξω από την εκπαίδευση.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

  • Το πτυχίο/απολυτήριο να είναι η μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα. Καμία πιστοποίηση, κατάργηση του έτους μαθητείας. Πρακτική άσκηση, ενταγμένη οργανικά στο πρόγραμμα σπουδών. Να καταργηθεί κάθε διαχωρισμός και πρόωρος προσανατολισμός. 
  • Οι εξετάσεις στο σχολείο να έχουν μόνο ενδοσχολικό προαγωγικό χαρακτήρα.  Όχι στις πανελλαδικού χαρακτήρα εξετάσεις. Να καταργηθούν οι εξετάσεις στην Α' Λυκείου από τράπεζα θεμάτων. 
  • Να ακυρωθούν οι απολύσεις- διαθεσιμότητες. 
  • Μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών και βοηθητικού προσωπικού στην εκπαίδευση. 
  • Το σύνολο της εκπαίδευσης και μαζί και η επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, σχεδιάζεται ενιαία και μόνον ως ευθύνη του κράτους. 
  • Είναι σήμερα ώριμη η ανάγκη, η αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και η οργάνωσή της μετά το υποχρεωτικό δωδεκάχρονο σχολείο μέσα από δημόσιες επαγγελματικές σχολές. Σε έναν τέτοιο δρόμο σχεδιασμού της εκπαίδευσης, κανένας εκπαιδευτικός δεν περισσεύει και κανένας μαθητής δεν καταγράφεται ως ανήμπορος μπροστά στη γνώση.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Σε ιδιώτες υπηρεσίες δήμων






ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Σε ιδιώτες υπηρεσίες δήμων με ενέχυρο τα τέλη που πληρώνει ο λαός!

Το δρόμο για εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις κρίσιμων υπηρεσιών των δήμων ανοίγει η συγκυβέρνηση με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε προχτές στη Βουλή και έχει τίτλο: «Επείγουσες ρυθμίσεις αρμοδιότητας υπουργείου Εσωτερικών». Το νομοσχέδιο με τα 80 άρθρα έρχεται να κάνει τις απαραίτητες για το κεφάλαιο προσαρμογές στον «Καλλικράτη» ώστε να λειτουργεί ακόμα πιο αποτελεσματικά η Τοπική Διοίκηση ως κομμάτι του αστικού κράτους.
Οι ιδιωτικοποιήσεις που φέρνει το νομοσχέδιο αφορούν τους τομείς της καθαριότητας και του φωτισμού και γενικά όποια υπηρεσία θεωρείται ανταποδοτικού χαρακτήρα, όπως δράσεις Πολιτισμού, Αθλητισμού, κοινόχρηστοι χώροι κ.λπ. Δηλαδή, σχετίζονται με ανάγκες του λαού, για τις οποίες ήδη φορολογείται και πληρώνει.
Μόνο που τώρα, οι δήμοι θα βάζουν ως ενέχυρο τα μελλοντικά τους έσοδα από τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού - που εισπράττονται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ - και θα υπογράφουν συμβάσεις με ιδιώτες που θα αναλάβουν αυτές τις υπηρεσίες. Οι επιχειρήσεις θα εισπράττουν κατευθείαν από τη ΔΕΗ αυτά τα εγγυημένα έσοδα. Με δεδομένο δε ότι τέτοιες υπηρεσίες, που θεωρούνται από τις βασικές σε έναν δήμο, θα παραχωρούνται σε ιδιώτες, είναι προφανές ότι χιλιάδες εργαζόμενοι στους δήμους θα βρεθούν στον «αέρα»...
Συγκεκριμένα, το άρθρο 45 του νομοσχεδίου αναφέρει: «Επιτρέπεται η εκχώρηση και η ενεχυρίαση εσόδων από ανταποδοτικά τέλη για την εξασφάλιση κάθε είδους δημοσίων συμβάσεων ιδίως έργου, προμήθειας, υπηρεσίας, παραχώρησης, σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα κατά το ν. 3389/2005 και σύμβασης ενεργειακής απόδοσης κατά το ν. 3855/2010, οι οποίες συνάπτονται από τους Δήμους με σκοπό την εξυπηρέτηση της αντίστοιχης υπηρεσίας χάριν της οποίας επιβάλλονται τα ανταποδοτικά τέλη».
Το έδαφος, λοιπόν, που έχουν να δράσουν οι ιδιώτες είναι αρκετά αποδοτικό, αφού σε πλείστους δήμους τα ανταποδοτικά τέλη και γενικώς τα τέλη και πρόστιμα είναι όχι απλά αυξημένα αλλά αποτελούν την κυρίαρχη πηγή εσόδων τους.
Για παράδειγμα:

  •   Ένας δήμος υπογράφει σύμβαση με μια επιχείρηση και της αναθέτει την αποκομιδή των απορριμμάτων, «πατώντας» πάνω στην οικονομική αδυναμία να συντηρήσει και να επισκευάσει τα απορριμματοφόρα, να λειτουργήσει τα πλυντήρια για τους κάδους απορριμμάτων ή επειδή έχει μειωθεί το προσωπικό. Η συμφωνία κλείνει ως εξής: Ο επιχειρηματίας κάνει το έργο και στη συνέχεια εισπράττει ο ίδιος απευθείας από τη ΔΕΗ τα ανταποδοτικά τέλη που έχει επιβάλει ο δήμος και έχει πληρώσει η λαϊκή οικογένεια μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.
  • Το ίδιο ισχύει με το φωτισμό σε δρόμους, πλατείες, κοινόχρηστους χώρους, για τον οποίο το άρθρο του νομοσχεδίου κάνει ιδιαίτερη αναφορά. Τα τελευταία χρόνια πολλοί δήμοι ανέθεταν σε εταιρείες την αντικατάσταση στις λάμπες, με άλλες ειδικές χαμηλής ενέργειας. Όμως, λόγω των δραστικών περικοπών από το κεντρικό κράτος δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα ποσά που είχαν συμφωνηθεί. Άλλες φορές δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα δάνεια από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων που έπαιρναν για να πληρώσουν τους εργολάβους. Έτσι, αυτό το έργο «πάγωσε». Τώρα, οι επιχειρήσεις θα μπορούν να προχωρούν σε συμφωνία με τους δήμους με ενέχυρο τα ανταποδοτικά τέλη φωτισμού και να εισπράττουν το ποσό από τη ΔΕΗ. 
`Η δάνειο ή ιδιώτες...
Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου αναφέρεται πως η κυβέρνηση θέλει να διασώσει... τους δήμους από το δανεισμό για την άσκηση αρμοδιοτήτων ανταποδοτικού χαρακτήρα. Λένε, δηλαδή, ότι οι δήμοι έχουν δύο επιλογές για να παρέχουν υπηρεσίες: `Η δανεισμό ή ενεχυρίαση των εσόδων τους και παράδοση των ανταποδοτικών υπηρεσιών σε επιχειρήσεις. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση το μάρμαρο το πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές οικογένειες. Και αυτό είναι ενδεικτικό του ρόλου που παίζει η Τοπική Διοίκηση.
Σε άλλο σημείο της εισηγητικής έκθεσης αναφέρεται πως η επιλογή αυτή θα διευκολύνει την αξιοποίηση κοινοτικών πόρων και χρηματοδοτικών εργαλείων, όπως το χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Jessica». Επιχειρείται, δηλαδή, η άσκηση μιας σταθερής και αναγκαίας υπηρεσίας προς τους δημότες, όπως η καθαριότητα, να ανατεθεί σε κοινοτικούς πόρους και εργαλεία, τα οποία διατίθενται μόνο εφόσον μπορούν να επιφέρουν επιπλέον έσοδα και προϋποθέτουν σύμπραξη με επιχειρηματίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρόγραμμα «Jessica», στο οποίο προτρέπει τους δήμους η κυβέρνηση, έχει ως προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση έργων και υπηρεσιών, αυτά να φέρνουν έσοδα.
Η συγκεκριμένη επιλογή διευκολύνει δημάρχους που υποστηρίζουν τον εξορθολογισμό των δαπανών του δήμου τους ή την περιβόητη «οικονομική αυτοτέλεια», που συνεπάγονται περικοπές σε προσωπικό, απολύσεις, κατάργηση ή περαιτέρω περικοπές σε υπηρεσίες, ώστε να προχωρήσουν στην υλοποίηση αυτής της πολιτικής. Κυβέρνηση και δήμαρχοι συμπλέουν στο ότι η κρατική χρηματοδότηση προς τους δήμους θα σβήσει και σε αυτό το πλαίσιο αναζητούνται διέξοδοι ώστε να εκτελούνται υπηρεσίες με την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή επιχειρηματικών σχημάτων. Και οι ευθύνες των δημάρχων είναι τεράστιες γι' αυτό.
Τέλος, να αναφέρουμε ότι υπάρχουν δεκάδες γνωστά ή λιγότερο γνωστά τέλη και φόροι ανταποδοτικού χαρακτήρα, όπως: Καθαριότητας και Φωτισμού, Χρήσης Κτημάτων, Έργων ή Υπηρεσιών, Κοινόχρηστων Χώρων, Διαφημίσεων, Στάθμευσης Οχημάτων, Έκδοσης Αδειών Οικοδομών, Εκμετάλλευσης Λατομείων Αδρανών Υλικών, Τέλος επί των ακαθάριστων εσόδων κέντρων διασκέδασης, καθαριότητας λαϊκών αγορών, λουτρών και αφοδευτηρίων, χρήσεως αποβάθρων επιβατών και εμπορευμάτων κ.ά.

Πηγή: 
 

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης





Μερικά παραδείγματα για το ρόλο της Τοπικής Διοίκησης


Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι οι δήμοι έχουν πρωτοστατήσει στην υλοποίηση όλης της γκάμας της αντιλαϊκής πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μπορεί να θυμηθεί κανείς το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων. Η λεγόμενη μερική απασχόληση της δεκαετίας του '90, που σήμερα έχει εξελιχθεί σε «στρατιές συμβασιούχων», «κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις», ξεκίνησε από τους δήμους με τη συμφωνία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.
Στην καταβολή από την Τοπική Διοίκηση, δηλαδή από το λαό, 20 δισ. δρχ. στα τέλη της δεκαετίας του '90 για το «πρόγραμμα σύγκλισης» με αφορμή την είσοδο στην ΟΝΕ (έγινε με την έγκριση των ίδιων δυνάμεων), μπορεί σήμερα να δει κανείς ομοιότητες με την αποδοχή της μείωσης των λεγόμενων παρακρατημένων πόρων από τα 10 δισ. ευρώ στο 1,7 δισ. ευρώ.
Το γεγονός ότι οι δήμοι γίνονται φορείς της αντιλαϊκής πολιτικής είναι αδιαμφισβήτητο και τα παραδείγματα είναι πολλά. Παρ' όλα αυτά, αναρωτιούνται πολλοί: Μπορούν οι δήμοι να πάρουν αποφάσεις σε θετική κατεύθυνση, υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων; Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα οι δήμοι και οι περιφέρειες σε αυτήν την κατεύθυνση;
Ας δούμε μερικά παραδείγματα που είναι πραγματικά:
* * *
1. Δημοτικό Συμβούλιο, στο πλαίσιο του προγραμματισμού προσλήψεων, αποφασίζει ομόφωνα πως θέλει 50 εργάτες καθαριότητας επειδή έχουν λήξει οι συμβάσεις, 10 εργάτες πυρασφάλειας ως εποχικό προσωπικό, 10 βρεφονηπιοκόμους για τους 5 παιδικούς σταθμούς και 5 διοικητικούς υπαλλήλους, σύνολο 75. Η απόφαση πηγαίνει για έγκριση στη Γενική Γραμματεία Αποκεντρωμένης Διοίκησης για έλεγχο και επιστρέφει στο δήμο ως εξής: Εγκρίνονται μόνο 10 προσλήψεις και το Δημοτικό Συμβούλιο καλείται να τις κατανείμει όπως νομίζει. Ο περιορισμός αυτός οφείλεται στο ότι η νομοθεσία επιτρέπει συγκεκριμένο αριθμό, ούτε μία πρόσληψη παραπάνω. Η τελική κατανομή για τις προσλήψεις προσωπικού καταλήγει στο Δημοτικό Συμβούλιο ως εξής: 8 εργάτες καθαριότητας, 2 εργάτες πυρασφάλειας, 0 βρεφονηπιοκόμοι και 0 διοικητικό προσωπικό. Άρα, μείωση του αριθμού των νηπίων και λειτουργία παιδικών σταθμών τέλη Νοέμβρη.
2. Ο δήμος προχωρά σε κατάσχεση χρημάτων από τραπεζικό λογαριασμό συνταξιούχου για οφειλή από απλήρωτα τέλη αποχέτευσης. Το Δημοτικό Συμβούλιο, κάτω από την πίεση εκλεγμένων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και της οικογένειας του συνταξιούχου, αποφασίζει ομόφωνα να «παγώσει» τις διαδικασίες κατάσχεσης χρημάτων από τον τραπεζικό λογαριασμό. Η απόφαση ισχύει. Μόνο που η ταμειακή υπηρεσία του δήμου συνεχίζει προχωρώντας στην κατάσχεση και του υπόλοιπου ποσού από το λογαριασμό του. Στο Δημοτικό Συμβούλιο ο αντιδήμαρχος Οικονομικών και ο δήμαρχος αναφέρουν ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, αφού, σύμφωνα με το νόμο, εάν ένα χρέος που έχει βεβαιωθεί από τον αρμόδιο υπάλληλο δεν εισπραχθεί και μέσω κατάσχεσης, τότε το ποσό του χρέους καταλογίζεται στον υπάλληλο και το πληρώνει από την τσέπη του.
3. Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζει την κατάργηση των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς. Όμως, το Νομικό Πρόσωπο, που είναι οργανισμός του δήμου αρμόδιος για τους παιδικούς σταθμούς, δεν υλοποιεί την απόφαση, αφού, σύμφωνα με το νόμο, οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου δεν είναι δεσμευτικές για το Νομικό Πρόσωπο. Την υπόδειξη στο Νομικό Πρόσωπο ότι μπορεί να μην υλοποιήσει την απόφαση κάνει ο επίτροπος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, κρατικός υπάλληλος που ελέγχει τις δαπάνες.
4. Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζει ομόφωνα την απαλλαγή από δημοτικά τέλη και φόρους για κατηγορίες δημοτών που αποδεδειγμένα έχουν οικονομικό πρόβλημα. Η απόφαση δεν εγκρίνεται από τις παραπάνω βαθμίδες διοίκησης του κράτους, επειδή δεν έχουν υλοποιηθεί οι τρίμηνες προβλέψεις του προϋπολογισμού του δήμου και επειδή τα κριτήρια που βάζει ο νόμος για το ποιοι θεωρούνται άποροι, πολύτεκνοι κ.λπ. δεν έχουν τηρηθεί. Άρα, ο δήμος πρέπει να βρει από αλλού έσοδα για να απαλλάξει αυτές τις κατηγορίες από τα δημοτικά τέλη και τους φόρους, δηλαδή από τους δημότες.
5. Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζει ομόφωνα να εκτελέσει αντιπλημμυρικά έργα ή να χτίσει ένα σχολείο και να εντάξει το έργο στο ΕΣΠΑ για να πάρει τη σχετική χρηματοδότηση. Παίρνει την απόφαση και αρχίζει να περιμένει την ένταξη στο ΕΣΠΑ. Την ίδια στιγμή, ο ίδιος δήμος εντάσσει στο ΕΣΠΑ έργο που αφορά κατασκευή ποδηλατόδρομου κατά μήκος της παραλιακής ζώνης στην Αττική. Εγκρίνεται από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς το έργο του ποδηλατόδρομου, αλλά το έργο της κατασκευής του σχολείου καθυστερεί και στο τέλος δεν εγκρίνεται. Για να ξαναγίνει αίτηση ένταξης στο ΕΣΠΑ πρέπει να περάσουν αρκετοί μήνες. Η υπόθεση του σχολείου για το οποίο μιλάμε εκκρεμεί εδώ και πολλά χρόνια...
Τι δείχνουν τα παραπάνω;
-- Οι δήμοι και οι περιφέρειες ως φυσική συνέχεια του κεντρικού κράτους, ως κομμάτι του κρατικού μηχανισμού παίζουν έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Βεβαίως, στα παραδείγματά μας πήραμε τις ...ιδανικές συνθήκες, ότι δηλαδή η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα. Τα τελευταία χρόνια τέτοιες περιπτώσεις πληθαίνουν, όχι γιατί ξαφνικά οι εκλεγμένοι της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, διάφοροι δήθεν ανεξάρτητοι και ακομμάτιστοι άλλαξαν μυαλά. Έτσι κι αλλιώς αυτές οι αστικές δυνάμεις δεν έχουν πρόβλημα να παίρνουν τέτοιες αποφάσεις, γιατί τους ενδιαφέρει η Τοπική Διοίκηση να παίξει το ρόλο ως μαξιλάρι απορρόφησης της αγανάκτησης για την αντιλαϊκή πολιτική, ενώ γνωρίζουν βέβαια ότι αυτές οι αποφάσεις δε θα υλοποιηθούν. Έτσι και το λαό χειραγωγούν και την αστική πολιτική εφαρμόζουν. Καταμερισμός ρόλων στους μηχανισμούς του αστικού κράτους υπάρχει έτσι κι αλλιώς, όπως υπάρχει και σχετική αυτοτέλεια που εξυπηρετεί το βασικό προσανατολισμό και τη στρατηγική της αστικής εξουσίας.
-- Τη λειτουργία του Δημοτικού και Περιφερειακού Συμβουλίου με αυτήν της κυβέρνησης, του αρμόδιου υπουργείου και της Γενικής Γραμματείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης πρέπει να την δούμε ως ενιαία λειτουργία. Και αυτό παρά το γεγονός ότι σε επίπεδο Δημοτικού Συμβουλίου εμφανίζεται αρχικά μια απόφαση που δείχνει να έχει διαφορετική κατεύθυνση από αυτό που τελικά υλοποιείται. Τοπικές Διοικήσεις αξιοποιούν το πραγματικά ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο ως άλλοθι αφενός για να διαπαιδαγωγούν το λαό στην έκπτωση των αναγκών του αφετέρου στη λογική της διαχείρισης εντός βεβαίως των πλαισίων του συστήματος. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αλλιώς η Τοπική Διοίκηση αφού είναι κομμάτι του αστικού κράτους με συγκεκριμένες, ξεχωριστές αρμοδιότητες. Αυτό το θεσμικό πλαίσιο ορίζεται από την τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία, από το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό.
-- Όσοι υπόσχονται ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τους δήμους για να εφαρμόσουν φιλολαϊκή πολιτική, χωρίς σύγκρουση με το ίδιο το αστικό κράτος, την πολιτική των αστικών κυβερνήσεων, την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη στρατηγική του κεφαλαίου, κοροϊδεύουν τον κόσμο. Γιατί και η πείρα δείχνει ότι ανεξάρτητα από προθέσεις, η Τοπική Διοίκηση έχει από τη φύση της αντεργατική, αντιλαϊκή αποστολή, οι όποιες δυνατότητες να μπουν – έστω – εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση είναι περιορισμένες... Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να κάθονται άπραγοι. Ο λαός πρέπει να διεκδικεί καλύτερους όρους για τη ζωή του, και αυτό πρέπει να γίνεται με μέτωπο αγώνα απέναντι και στο δήμο ή την περιφέρεια και στην κυβέρνηση. Αυτή η διεκδίκηση με τέτοιους όρους είναι προϋπόθεση για να μπαίνουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και της Τοπικής Διοίκησης και να υπάρξουν και ορισμένες επιμέρους κατακτήσεις. Ο λαός δεν πρέπει να αποδεχτεί τη λογική της «ασφυκτικής νομοθεσίας» και του «νομικού πλαισίου που δεν μπορεί να ξεπεραστεί».
-- Η πολιτική της ΕΕ επηρεάζει αποφασιστικά το ποια έργα υποδομής θα γίνουν με βασικό κριτήριο την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στο παράδειγμά μας, ο ποδηλατόδρομος είχε κόστος κατά 50% μικρότερο από το σχολείο και εγκρίθηκε γρήγορα. Το ίδιο όμως θα γινόταν εάν ήταν ένα έργο αστικής ανάπλασης ή ένα γήπεδο (γκολφ κ.λπ.) ακριβώς επειδή αυτό το έργο θα διευκόλυνε την επιχειρηματική δραστηριότητα στους τομείς του τουρισμού και του επισιτισμού, που έχουν μεγάλη ανάπτυξη στη συγκεκριμένη περιοχή. Από την άλλη το σχολείο ή το αντιπλημμυρικό έργο έχει μεγαλύτερο κόστος και δεν είναι ανταποδοτικό, δεν φέρνει έσοδα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εγκρίνονται και τέτοια έργα. Οι προτάσεις στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ αξιολογούνται και αποφασίζονται στο πλαίσιο συγκεκριμένων κατευθύνσεων της ΕΕ και με γνώμονα κατά πόσο το έργο διευκολύνει το κεφάλαιο.
* * *
Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις και δυνάμεις στην Τοπική Διοίκηση (π.χ. «Πρωτοβουλία των 5», ΣΥΡΙΖΑ) που ισχυρίζονται πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα στο πλαίσιο μιας συνολικής μεταρρύθμισης του διοικητικού συστήματος της χώρας, στο πλαίσιο των απαραίτητων αλλαγών του «Καλλικράτη». Τι εννοούν δηλαδή; Μήπως ότι εάν σταματήσει να υπάρχει ο γγ Αποκεντρωμένης Διοίκησης ή ο επίτροπος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ξαφνικά η Τοπική Διοίκηση θα μοιράζει λεφτά στους άπορους, δουλειές στους ανέργους, θα χαρίζει τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, θα καταργεί τα ανταποδοτικά τέλη και τους φόρους, θα προσληφθεί προσωπικό για τα προγράμματα Πρόνοιας, θα γεμίσει η χώρα με συνεργεία προσεισμικού ελέγχου των σχολείων, θα υπάρξει οργασμός αντιπλημμυρικών έργων και θα γίνουν γήπεδα για να αθλούνται οι νέοι;
Ας θυμηθούμε:
Αστικές πολιτικές δυνάμεις (π.χ. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) ζητούσαν πριν την εφαρμογή του «Καποδίστρια» την κατάργηση των διορισμένων νομαρχών που έπαιζαν περίπου τον ίδιο ρόλο με αυτόν του γγ Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Οι διορισμένοι νομάρχες καταργήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 και θεσπίστηκε η αιρετή Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, καθιερώθηκε όμως ο διορισμένος από το κράτος περιφερειάρχης. Και πάλι αστικές πολιτικές δυνάμεις ζητούσαν μετά από μερικά χρόνια την κατάργηση των διορισμένων περιφερειαρχών που έπαιζαν το ρόλο του ελεγκτή. Από το 2011 καταργήθηκαν και οι διορισμένοι περιφερειάρχες, καθιερώθηκε η αιρετή Περιφερειακή Διοίκηση και ορίστηκε από το κράτος ο διορισμένος γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης
Διοίκησης. Σε κάθε αστική διοικητική μεταρρύθμιση πάντοτε υπήρχε ένας βαθμός ελέγχου δήμων και περιφερειών από το κεντρικό κράτος. Αυτές οι αλλαγές όχι μόνο δεν βελτίωσαν την κατάσταση αλλά, αντίθετα, οδηγούσαν σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Δεν αποκλείεται, δε, σε μια πορεία μια αστική κυβέρνηση ή μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης να καταργήσει τον γραμματέα και να αντικατασταθεί από κάτι άλλο. Η ουσία όμως δεν θα αλλάξει.
* * *
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση και μπροστά στις επικείμενες εκλογές (ευρωεκλογές, τοπικές, βουλευτικές, όποτε κι αν γίνουν) το κριτήριο ψήφου για τους εργαζόμενους, τις λαϊκές οικογένειες, πρέπει να είναι ενιαίο. Ο ρόλος που παίζει η Τοπική Διοίκηση, η υλοποίηση της πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης, είναι κριτήριο για να δει ο εργαζόμενος τι στάση πρέπει να κρατήσει. Η πολιτική ΕΕ – αστικών κυβερνήσεων που υλοποιείται μέσα από την Τοπική Διοίκηση είναι ενιαία και επηρεάζει την καθημερινότητα των εργαζομένων, των οικογενειών τους. Κριτήριο ψήφου είναι η αναγκαιότητα ισχυρής εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης παντού. Γι’ αυτό απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και μπροστά στις εκλογές για την Τοπική Διοίκηση, την Ευρωβουλή και στο μέλλον για τη Βουλή.


16/3/2014