ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

 Ανίσχυρη αστική κυβέρνηση σημαίνει ισχυρός λαός που θα της κάνει τη ζωή δύσκολη

Σήμερα στην βουλή γίνεται η γνωστή ψηφοφορία που επιχειρεί να στείλει μήνυμα ότι ο λαός συμφωνεί με τα μέτρα μέσω της ψήφισης της δανειακής σύμβασης.

Αποτελεί μαζί με το PSI, τα παλιά και νέο μνημόνιο την πρώτη πράξη μιας πολύπρακτης τραγωδίας, που καταρχήν φθάνει ως το 2042, στο πλαίσιο της οποίας θα κλιμακώνεται από μήνα σε μήνα, από τρίμηνο σε τρίμηνο μια μακροχρόνια επίθεση σε βάρος των κοινωνικών λαϊκών δυνάμεων, των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου. Ενιαία επίθεση, ενιαία ανταπάντηση και αντεπίθεση, ένας για όλους, όλοι για ένα.

Δηλώνουμε την ετοιμότητα και αισιοδοξία μας ότι δεν πρόκειται να περιμένουμε ως το 2042, δεν θα τους δώσουμε τόσο χρόνο και διάρκεια. Πολύ πιο πριν ο λαός με την θέλησή του οφείλει και μπορεί να ανατρέψει όχι ένα μνημόνιο ελπίζοντας μάταια ότι το επόμενο θα είναι λιγότερο κακό, αλλά ότι θα ανατρέψει εκ βάθρων το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα υπέρ της εργατικής λαϊκής εξουσίας.

Ότι ο λαός όχι μόνο θα πάρει πίσω ότι του αφαίρεσαν παράνομα, αλλά θα μπει στο δρόμο της κοινωνικής λαϊκής ευημερίας, τέτοια που μπορεί να διασφαλίσει η Ελλάδα με τις συγκεκριμένες αναπτυξιακές δυνατότητες.

Η νέα δανειακή σύμβαση αφορά ποσό ύψους 109,1 δις ευρώ με τμηματική εκταμίευση που θα δίνεται κατά μήνα, και ενώ πριν θα υλοποιούνται τα βάρβαρα μέτρα και τα νέα που θα έρχονται, λίγες μέρες μετά τις εκλογές.
Η κάθε δόση δηλαδή έχει προαπαιτούμενο την απαρέγκλιτη εφαρμογή των ταξικών μέτρων και των πρόσθετων χωρίς κανένα περιθώριο αναθεώρησης και επικαιροποίησης. Δηλαδή σήμερα η βουλή ψηφίζει προαποφασισμένα μέτρα ως τώρα και ως το 2042. Πρόκειται για συζήτηση καρικατούρα.

Προσέξτε όμως και το κυριότερο: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με μαέστρο τον κ. Παπαδήμο και τον κ. Βενιζέλο και οπωσδήποτε τον κ. Σαμαρά, αλλά και όλους εκείνους που θα ψηφίσουν σήμερα, συμφώνησαν ότι δεν επιτρέπεται καμία αλλαγή όρων χωρίς την γνώμη των πιστωτών. Ακόμα και αν αφορά νομοθετικές ρυθμίσεις και αποφάσεις δικαστηρίων, οι οποίοι αποτελούν και αιτία μονομερούς καταγγελίας της σύμβασης.

Ας μας πει ο κ. Σαμαράς, ο κ. Τσίπρας πώς θα διαπραγματευθούν στο πλαίσιο της ΕΕ το οποίο δεν το αμφισβητούν στο ελάχιστον; Πώς θα συνδυάσουν την βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και την τήρηση των συμφωνημένων;

Μας λένε ότι φεύγουν από τις πλάτες του λάου 100 δις με το PSI : δεν είναι αλήθεια. Τα 100 δις σημαίνει ότι οι πιστωτές εξασφάλισαν ένα μέρος των χρημάτων τους, θα τα έχαναν όλα με άτακτη χρεωκοπία. Τα 100 δις θα τα πληρώσει ο λαός τρίδιπλα.

Μας λένε ότι τώρα θα γίνουν επενδύσεις και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας Πρόκειται για ψέμα με ουρά όσο αφορά και την έκταση των επενδύσεων, κυρίως όμως όσο αφορά την αντιμετώπιση των προβλημάτων των εργαζομένων.

Επενδύσεις θα γίνουν επιλεκτικά με κριτήριο το κέρδος με λιγότερες θέσεις εργασίας από αυτές που έχουν χαθεί και θα συνεχίσουν να χάνονται, ενώ σε άλλους τομείς θα συνεχίζεται η θάλασσα των εισαγωγών, θα αυξάνει η ανεργία, τα συσσίτια, η συγκέντρωση ρούχων και κουβερτών, η ανταλλαγή υπηρεσιών. Επενδύσεις θα κάνουν έλληνες και ξένοι επενδυτές, άλλωστε χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει κερδοφορία. Θα επενδύσουν για όσο διάστημα θέλουν και όσο θέλουν και πάλι όταν θέλουν θα βγάζουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό. Γλυκοκοιτάζουν την Ελλάδα τώρα γιατί τώρα θέλουν να εκμεταλλευθούν την φθηνή εργατική τάξη που την θεωρούν ακόμα ακριβή, τον ορυκτό της πλούτο, τα φιλέτα, ό,τι αποφέρει σ΄αυτούς κέρδη, και μόνο αυτό. Προϋπόθεση για να γίνουν επενδύσεις είναι να σταματήσουν οι αγώνες και ο ξεμοναχιασμένος εργάτης και εργάτρια, η υπάλληλος να δουλεύει με 500 και 400 ευρώ το μήνα, και σε λίγο διάστημα με 300 και 200 ευρώ, καθώς οι σύμμαχοί τους λένε ότι η Ελλάδα έχει ψηλά μεροκάματα.

Πολλά κόμματα θα πάρουν μέρος στις εκλογές Πολλοί το αναγορεύουν σε θέμα δημοκρατίας, αφού η δημοκρατία προβάλλεται σαν κάτι που λένε για όλα τα γούστα.

Όσα κόμματα και να πάρουν μέρος στις εκλογές το κριτήριο για το καθένα από αυτά είναι το πρόγραμμά του, η στάση του, η φερεγγυότητά του απέναντι στο δίλημμα: Με την εξουσία των επιχειρηματικών ομίλων και την ΕΕ ή με την εξουσία του λαού, δηλαδή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με Ελλάδα χωρίς καμία δέσμευση και συμμετοχή στην λυκοσυμμαχία της ΕΕ;

Με την Ελλάδα των κηφήνων καπιταλιστών ή με την Ελλάδα του εργαζόμενου λαού;

Τα συνθήματα και οι παντιέρες που σηκώνει το κάθε κόμμα δεν είναι απόδειξη ότι η πολιτική του, το πρόγραμμα, η στρατηγική του ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες και στις αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει η χώρα.

Οι καυγάδες στην βουλή και στους καναπέδες, οι καυγάδες της ώρας του πρωθυπουργού λίγη αξία έχουν όταν και οι μεν και οι δε κινούνται στην ίδια πλανερή ρότα ότι υπάρχει άγριος και ήπιος καπιταλισμός ή ότι πρέπει να βρούμε μια άλλη εκδοχή του καπιταλισμού όπου μονοπώλια και λαός μπορούν - τάχα- να τα βρίσκουν με διάλογο, συναίνεση, ή με αντιπαράθεση ανάμεσα σε έξυπνες και αποτελεσματικές προτάσεις.

Εμφανίζουν την εκλογική μάχη ως αναμέτρηση ανάμεσα στις μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις. Είναι και αυτή μια πλαστή διαχωριστική γραμμή όσο και αν δεν φαίνεται σε πολλούς ακόμα από μια πρώτη ματιά.

Συμφέρει και την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ένας τέτοιος διαχωρισμός, γιατί σκέπτονται ότι, αν δεν καταφέρουν να πάρουν μεγάλο πακέτο φιλομνημονιακών ψήφων, τουλάχιστον ας σκορπισθούν οι ψήφοι σε δυνάμεις που αναγορεύονται σε αντιμνημονιακές γιατί υποστηρίζουν το μεγάλο ψέμα ή τη μεγάλη αυταπάτη ότι υπάρχει και άλλο μίγμα μνημονίου. Κάτι τέτοιο δεν υποστηρίζουν τα νέα κόμματα που βγήκαν από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Κάτι τέτοιο δεν υποστηρίζει η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ; Ότι δηλαδή το μνημόνιο απέτυχε;.

Συμφέρει την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να τρομοκρατούν τον λαό ότι αν δεν προκύψει κυβέρνηση αυτοδυναμίας ή ισχυρής συνεργασίας, τότε μας περιμένει χάος. Το θέμα είναι εντελώς διαφορετικό. Μακάρι να μπορούσε να προκύψει μέσα από εκλογική αναμέτρηση μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, φιλολαϊκή εξουσία, αν κάτι τέτοιο όμως μπορούσε να γίνει μάλλον θα είχε καταργηθεί προ πολλού το γενικό εκλογικό δικαίωμα, ή θα είχαν πάρει τα μέτρα τους την άλλη μέρα για ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος. Έτσι δεν έγινε το 1958 όταν η ΕΔΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση; Στη συνέχεια ενώθηκε το λεγόμενο κέντρο, ως που φθάσαμε στις εκλογές του 1961 που ψήφισαν και τα δέντρα, χώρια τα σπασμένα κεφάλια των υποψηφίων της ΕΔΑ.

Ωστόσο η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση έχει την αξία της, και πολύ μεγάλη μάλιστα, αν την δούμε σαν μια μορφή γενικής πολιτικής αναμέτρησης σε συνθήκες που ετοιμάζονται νέα μέτρα απίστευτα βάρβαρα.

Επομένως αυτό που κάνει την διαφορά στην επικείμενη εκλογική μάχη είναι το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ. Γιατί μόνο έτσι θα δοθεί πραγματικό λαϊκό τρομοκρατικό μήνυμα στους αντιδραστικούς τρομοκράτες και στους έτοιμους να συμβιβαστούν την κατάλληλη στιγμή.

Γιατί μόνο έτσι από την άλλη μέρα θα υπάρξει ο πρώτος σοβαρός δισταγμός για να παρθούν νέα μέτρα. Κυρίως όμως γιατί ο εργάτης και ο υπάλληλος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο αγρότης θα αποκτήσει ετοιμότητα αντίστασης, αντεπίθεσης.

Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αποφύγουμε ίσως χειρότερα.

Δεν κρύβουμε από το λαό ότι δεν φθάνει ούτε η καλύτερη άμυνα, ούτε η καλύτερη επίθεση. Πρέπει ο αγώνας να πάει ως το τέλος, στην εργατική λαϊκή εξουσία, στην αποδέσμευση με κοινωνικοποίηση, πανεθνικό σχεδιασμό, εργατικό λαϊκό έλεγχο και μονομερή διαγραφή του χρέους. Βέβαια στην κάλπη δεν ψηφίζει κανείς για την εργατική εξουσία, επομένως δεν απαιτείται πλήρης συμφωνία, ψηφίζεις όμως για να συγκεντρώσεις δύναμη, πείρα και κουράγιο να παρεμποδίσει νέες τραγωδίες, να διεκδικήσει ότι ανήκει σε αυτόν και κυρίως στα παιδιά του.

Ο δρόμος που προτείνουμε έχει απαιτήσεις, συνεπάγεται νέες επιλογές, θα είναι σύνθετος και σκληρός, καθώς ο αντίπαλος δεν είναι διατεθειμένος να επιστρέψει ούτε μια κατάκτηση που πήρε, πολύ περισσότερο να χάσει την δυνατότητα να κλέβει νόμιμα τον λαό.

Σίγουρα είναι πιο εύκολος και ρεαλιστικός από την τραγωδία που μας περιμένει, να ζούμε προσκυνημένοι και με μισθούς πείνας και με παρατεταμένη εκτεταμένη ανεργία.

Εμείς δεν κρύβουμε τίποτε από το λαό. Δεν θα πούμε αυτά που λέει με στεντόρεια φωνή ο ΣΥΡΙΖΑ, που παλεύει για την χειραφέτηση της κοινωνίας από τις αγορές, λες και οι αγορές είναι έξω από την καπιταλιστική κοινωνία, λες και έγινε επιδρομή από άλλον πλανήτη. Ή που ισχυρίζεται ότι θα γίνει αναδιανομή του πλούτου από τα μονοπώλια, δηλαδή θα πάρουν πίσω τις απαιτήσεις τους για 300 ευρώ και για όλα τα άλλα μόλις αναδειχθεί μια κυβέρνηση με αριστερή παντιέρα.

Πάνω απ' όλα κρύβουν ότι απέναντι στο λαό δεν στέκεται μόνο μια κυβέρνηση. Κυβέρνηση είναι το πολιτικό προσωπικό του αστικού κράτους, του κεφαλαίου, ότι το κράτος διαθέτει ισχυρούς μηχανισμούς. Πάνω απ όλα ξεχνάνε ποιος κάνει κουμάντο στην οικονομία τόσο σε εθνικό επίπεδο και στην ΕΕ. Όλοι αυτοί παραμένουν και είτε σε ανατρέπουν είτε τους ανατρέπεις και ο λαός παίρνει τότε την εξουσία. Λαϊκή κυριαρχία και μονοπωλιακή ιδιοκτησία είναι ασυμβίβαστα. Ανεξαρτησία και μονοπωλιακή ιδιοκτησία, όπως και ΕΕ είναι ασυμβίβαστα.

Για το λαό μονόδρομος είναι η αντεπίθεση για να παρεμποδίσει όσα μπορεί και για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία. Τι θα κάνει: Αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερής διαγραφή του χρέους. Κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός με εργατικό λαϊκό έλεγχο. Ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων που έχει η Ελλάδα, πρώτη απ' όλες το έμπειρο εργατοτεχνικό δυναμικό της.

Αυτό δεν είναι χάος. Χάος δεν υπάρχει όταν παρεμβαίνει ο οργανωμένος και συνειδητοποιημένος λαός. Χάος είναι η ανεργία, η πείνα, η φτώχεια, οι κρατικοί μηχανισμοί της προβοκάτσιας, οι μισθοί των 200€ και 300€. Το χάος το φέρνει η αναρχία στην παραγωγή, οι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί μέσα στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη. Το ακόμα μεγαλύτερο χάος θα το φέρει η νέα αντιλαϊκή θύελλα που ετοιμάζουν: Ατομικές συμβάσεις εργασίας, παραπέρα επέκταση των ελαστικών σχέσεων, αύξηση της ανεργίας, κατάργηση στοιχειωδών επιδομάτων. Το χάος θα το φέρει ενδεχόμενος ιμπεριαλιστικός πόλεμος για το μοίρασμα των πρώτων υλών και των νέων αγορών.

Το χρέος δεν το δημιούργησε η εργατική τάξη, αλλά τα αστικά κόμματα και τα μονοπώλια. Αυτοί εξαγόρασαν και ένα μικρό τμήμα του λαού για να κάνουν τις συμμαχίες τους. Τώρα το αξιοποιούν για να πούνε ότι το χρέος οφείλεται στον καταναλωτισμό και στη στρεβλή κατανάλωση, κρύβοντας τι έγινε με τα αποθεματικά των ταμείων που τα έστειλαν στο χρηματιστήριο, με τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς, με τους Ολυμπιακούς αγώνες, με τις εισφοροδιαφυγές της εργοδοσίας, με τα τεράστια κεφάλαια που χρηματοδοτήθηκαν μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι κ.ά. Αυτά διόγκωσαν το δημόσιο χρέος και όχι οι μισθοί και τα μεροκάματα.

Η σύγκρουση είναι εφ' όλης της ύλης. Συγκρούονται δύο στρατηγικές. Αυτή των συμφερόντων του κεφαλαίου και η απέναντί της των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Η σύγκρουση είναι ανάμεσα στα μονοπώλια και το λαό. Δεν είναι ανάμεσα στους υποστηριχτές του μνημονίου και στους αντί, όπως ισχυρίζονται διάφοροι. Όποιο κόμμα δεν θέλει να αλλάξει τίποτα, τα βάζει απλώς με το μνημόνιο και επιδιώκει αντιμνημονιακές ή αριστερές κυβερνήσεις.

Τίποτα πιο κάλπικο, τίποτα πιο επικίνδυνο για το λαό από την αυταπάτη ότι μπορεί να καταργηθεί το μνημόνιο δίχως γενικευμένη σύγκρουση με την ΕΕ, με τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Είναι εξαπάτηση του λαού να θέλεις και την ΕΕ και φιλολαϊκή πολιτική. Οι λεγόμενες νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές συνταγές έχουν στόχο την ενίσχυση των μονοπωλίων και μέτρα που αυξάνουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.

Οι συνθήκες διεξαγωγής των εκλογών θα είναι τρομοκρατία για τη νόθευση της συνείδησης. Το παραμύθι της ακυβερνησίας. Ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να την φοβάται, αλλά πρέπει και να επιδιώκει την αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος. Ισχυρό πλήγμα στις εκλογές, ώστε μετά από αυτές να ξημερώσει πραγματικά μια άλλη μέρα για το λαό. Ισχυρή αστική κυβέρνηση σημαίνει συγκατάθεση για νέα πιο επώδυνα μέτρα. Ανίσχυρη αστική κυβέρνηση σημαίνει ισχυρός λαός που θα της κάνει τη ζωή δύσκολη.

Ανυπακοή, αντεπίθεση, αντίσταση. Να μην φοβάται ο κόσμος. Αν δύο τρία εκατομμύρια άνθρωποι δεν πληρώσουν τα χαράτσια της ΔΕΗ, δεν μπορούν να τους κάνουν τίποτα.

Το ΚΚΕ φοβούνται και το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα φτωχά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων. Τους άλλους, όπως τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. τους χτυπάνε για τις αντιφάσεις τους. Γνωρίζουν καλά ότι είναι δυνάμεις της διαχείρισης.

Το ΚΚΕ προειδοποίησε το λαό. Του είπε την αλήθεια. Επιβεβαιώθηκε.